Białystok, plan miasta 1:17 000 PPWK 1966 - załącznik do przewodnika "Z Białegostoku za miasto" KAW 1979
Nakład planu 15 030 egz
Nakład przewodnika 20 350 egz
Mapa Bialystok i okolice.
Cena zakupu 5 zł
Największa prywatna kolekcja planów miasta Białegostoku. Ponad 100 map. Moja pasja w życiu. Hobby, zainteresowanie, kolekcjonerstwo. Mapy i plany miasta Białystok. Kartografia, papierowy plan miasta, historyczny plan miasta, rekonstrukcja, reedycje i reprint map, pocztówka z mapą. Крупнейшая частная коллекция карт и планов города Белостока.
Białystok, plan miasta 1:17 000 PPWK 1966 - załącznik do przewodnika "Z Białegostoku za miasto" KAW 1979
Nakład planu 15 030 egz
Nakład przewodnika 20 350 egz
Mapa Bialystok i okolice.
Cena zakupu 5 zł
Białystok, plan miasta, 1:17 000 PPWK 1979, - załącznik do przewodnika Białystok i okolice Monkiewicz W, Wyd Sport i Turystyka z dopiskiem "załącznik do przewodnika Białystok"
Nakład 20 275 egz.
W przewodniku mały plan miasta Białystok.
Cena zakupu 50zł
Białystok i okolice. Przewodnik-Informator, plan zwiedzania miasta Białegostoku 1956
Wydawca PTTK Oddział Białystok dr Z. Troczewski - J. Antoniuk
Liczba stron 139 + 2 mapy rozkładane
Rok wydania 1956
oprawa miękka
Wydanie 1
Rysunek plan zwiedzania miasta Białegostoku.
Szkic orientalny okolic Białymstoku.
Stan: naderwania i ubytki krawędzi grzbietu, otarcia, zagięcia i przybrudzenia okładki, przybrudzona pierwsza karta oraz krawędzie bloku, pożółknie kartki i okładka, zagięcia mapy.
Nakład 10 000 egzemplarzy.
Przewodnik nacechowany propagandą komunistyczną. Na planie widać ulica Lipowa zmieniona na ul. Stalina, ale już wydarzenia października 1956 doprowadziły w Białymstoku zmiany ulicy Stalina na Lipową (a w Polsce m.in. Stalinogród powróciły do nazwy Katowice)
Cena zakupu 70 zł
Białystok, plan białegostoku w końcu XVIII wieku - 1799, studia i materiały do dziejów miasta Białegostoku 1968r
Prace Białostockiego Towarzystwa Naukowego nr 11
Praca zbiorowa pod redakcją Jerzy Antoniewicz i Zygmunt Bezubik
Publikacja została wydana z funduszów i staraniem Miejskiej Rady narodowej w Białymstoku.
Ryc - Plan Białegostoku w końcu XVIII wieku -1799 - rekonstrukcja Jana Glinki wg. pryuskiego palnu G. Beckera. Skala 1:2000
Plan Białegostoku przedstawia rekonstrukcję, której podstawę stanowił przechowywany w Państwowej Bibliotece w Berlinie oryginał: “Plan vonder im Konig[lichen] Neu Ostpr[eussi-schen] Cammer departement belegenenad[liegen] Stadt Biallistok auf Befehleiner hochverordneten Neuostpreuss[ischen] Kriegs und Dom[anenl Cammer de dato Biallistok den 17ten Junii 1799 mit rheinlandi Conducteur, copiert durch C. Haller von Hallerstein”. Rekonstrukcja autorstwa Jana Glinki obejmuje tylko wycinek planu Beckera 50 X 72 cm (oryginał 100 X 72 cm).
Po wielkim pożarze Białegostoku w 1773 roku, Jan Klemens Branicki dążył żywo do odbudowy miasta, opierając się na najlepszych wzorcach niemieckich. Sprowadził wykwalifikowanych architektów, artystów, majstrów i rzemieślników. Nie szczędził nakładów, by swoje miasto postawić wysoko zarówno pod względem technicznym, jak i estetycznym. Odbudowując rynek, zadbał, aby jego nowa zabudowa była harmonijna. Wszystkie budynki były murowane, bądź miały wykonaną z cegły ścianę frontową. Wloty ulic podkreślane były reprezentacyjnymi, dwukondygnacyjnymi domami. Wraz z ponowieniem praw miejskich w 1749 roku rozplanowano również zabudowę nowej dzielnicy Białegostoku – Nowego Miasta, na prawym brzegu rzeki Białej.
Białystok Branickiego posiadał 40 ulic, z czego 13 nie miało nazwy, a większość nazwano od gościńców, do których prowadziły. Głównymi ulicami w mieście były: Zamkowa, biegnąca od bramy pałacowej do wiatraka; Kleindorf; Neustadt; Wasilkowska; Choroska; Zielona; Surażska; Bojarska; Nowa, wychodząca z Rynku; Zagumienna; Zatylna, składające się z czterech części: główna łączyła Pocztową z zajazdem i dzielnicą żydowską, Podłużna, Poprzeczna, czwarta nad rowem Zwierzynieckim. Poza centrum miasta leżały ulice Podrzeczna i Browarna. Ulica Zielona i Surażska, jako pryncypalne, były brukowane. Ulica Bojarska zabudowana była stajniami i mieszkaniami służby stajennej. Centrum miasta stanowił rynek z ratuszem.
W 1745 roku powstała odrębna gmina żydowska. Dzielnica żydowska rozciągała się na krańcach miasta, jej środek leżał poza ulicą Zatylną – główną. Znajdowały się w niej szpital kahalny, urząd rabinacki i inne ważniejsze budowle żydowskie. W 1764 roku wybudowano okazałą murowaną świątynię, zwaną wielką synagogą, zlokalizowaną w okolicach ulicy Suraskiej. Pod koniec XVIII wieku rabinem był Kalman Józefowicz. W tym czasie Żydzi zaczęli zamieszkiwać również dzielnice centralne, a nawet zajmowali lokale przy rynku.
Ilość stron książki 454.
Cena zakupu 6,00 zł
Białystok, plan miasta - załącznik do "Przewodnik po mieście i okolicy wyd. oddział Białestockiego Polskiego Towarzystwa Krajoznawczego, autor Michał Goławski 1933"
Miejsce wydania: Białystok
Rok wydania: 1933
Wydawnictwo: Wydawnictwo Oddziału Białostockiego Polskiego Towarzystwa Krajoznawczego
Liczba stron: 147
Ilustracje, mapy: ilustr. na osobnych tabl., plan miasta
Wymiar: 16,5 cm
Oprawa: oprawa miękka, wydawnicza
Stan: książka unikatowa kompletna, mocno przedarty grzbiet, otarcia oprawy.
Opis: Zawiera m.in. Województwo Białostockie; Białystok (historia miasta, opis miasta, przemysł, dział informacyjny, zabytki); Okolice Białegostoku; Choroszcz; Knyszyn; Królowy Most; Supraśl, Tykocin; Wasilków; Zabudów.
Recenzja: Pozycja to niewielka, ale ileż znanych w niej nazwisk osób przygotowujących wydanie. Tekst polski kończy się na stronie 116, następnie możemy zapoznać się z tłumaczeniem w języku esperanto wycieczki po Białymstoku, autorstwa znanego białostockiego esperantysty Jakuba Szapiro, zamordowanego przez Niemców w lesie Pietrasze w roku 1941.
Książeczka zawiera reklamy białostockich i okołobiałostockich przedsiębiorstw, plan miasta Białegostoku, szkic orientacyjny okolic Białegostoku, spis białostockich ulic oraz zdjęcia ważniejszych obiektów.
Wydana została przez Oddział Białostocki Polskiego Towarzystwa Krajoznawczego. W jego zarządzie jest autor przewodnika, białostocki nauczyciel mieszkający na Bojarach – Michał Goławski, Konstanty Kosiński – wydawca pierwszego białostockiego czasopisma w języku polskim, wychodzącej w latach 1912-1915 Gazety Białostockiej, Jadwiga Motoszkowa.
Projekt okładki i układ graficzny jest autorstwa znanego i uznanego już przed wojną artysty Czesława Sadowskiego.
Przewodnik podzielony został na część poświęconą Białemustokowi, która kończy się opisem najciekawszych obiektów na trasie od dworca kolejowego do Parku 3 maja po której następują opisy zachowanych pamiątek przeszłości w Choroszczy, Knyszynie, Królowym Moście, Supraślu, Tykocinie, Wasilkowie i Zabłudowie.
W przewodniku wiele jest nieścisłości historycznych w odniesieniu do dzisiejszego stanu wiedzy, są też błędy wynikające z niedokładnego sprawdzenia opisywanych miejscowości.
Umiejscowienie kaplic pw. św. Rocha i św. Magdaleny na cmentarzu tejże nazwy, podczas gdy są to dwie różne kaplice położone na dwóch różnych cmentarzach w Zabłudowie, dość znacznie od siebie oddalonych.
Ciekawym jest natomiast, jak bardzo zmienił się Białystok i okolice i jak wiele miejsc istniejących przed wojną już nie ma. Pierwszą niespodzianką jest położenie kościoła św. Rocha w Białymstoku na cmentarzu. Nowy w dzielnicy Antoniuk został założony wkrótce po rozpoczęciu budowy kościoła w roku 1926. Nagrobki z dawnego cmentarza na wzgórzu św. Rocha zostały na niego przeniesione, jednak w roku 1933 stary cmentarz zgodnie z opisem w przewodniku, musiał wciąż istnieć. Najwięcej zmian dotyczy miejsc związanych z najliczniejszą w Białymstoku przed wojną społecznością żydowską:
„3. „ghetto” białostockie dzielnicy żydowskiej. Idziemy wgłąb ulicy Sosnowej, od cerkwi św. Mikołaja i skręcamy w ul. Mińską (druga w lewo) i ul. Mińską wprost dochodzimy do ul. Surażskiej. Ta część miasta wyróżnia się jedynym chyba, lecz smutnym jednocześnie, przykładem dawnego budownictwa, urągającego wszelkim elementarnym zasadom. Uniemożliwia to nie tylko utrzymanie porządku i stanu sanitarnego, lecz stoi na przeszkodzie w zaprowadzeniu niezbędnych w śródmieściu urządzeń. Pod tym względem otrzymał Białystok po zaborczych rządach rosyjskich bezładną i bezplanową gospodarkę w rozbudowie miasta. Do takich szczególnych i oryginalnych fragmentów „ghetta białostockiego” należą wąskie i długie podwórka łączące ze sobą uliczki.
Idąc nawprost ulicą Surażską w stronę rynku, obserwujemy po obu stronach ulicy długie i kręte podwórka, któremi pomiędzy walącemi się chlewkami i ruderami przechodzić można nieraz przez kilka posesyj. Wszystko to stoi otworem, bez bram nawet, i tworzy smutny widok nędzy ludności zamieszkującej „ghetto”.
Mieszkańcy opisanej dzielnicy znaleźli swój koniec w latach 1941-1943, podczas okupacji niemieckiej miasta. Siatka ulic, którymi poruszaliśmy się wraz z autorem wygląda dziś zupełnie inaczej, podobnie, jak jej zabudowa.
Nie ma również opisanej w przewodniku Wielkiej Synagogi, domu dr. Zamenhofa, płyta „Nieznanego Żołnierza” znajduje się zaś na cmentarzu wojskowym (przed wojną leżącym na krańcach ówczesnego miasta), a nie w rynku.
Brak dziś również cmentarza wojennego niemieckiego, Miejskiego Centralnego Ośrodka Szkolnego, Szkoły Powszechnej na powietrzu wraz ze stacją hodowli jedwabników położonych w lesie Zwierzynieckim, a także pomnika ku czci żołnierzy 1 p.p. legionów położonego przy ówczesnej szosie Żółtkowskiej niedaleko Rzeźni Miejskiej.
Przewodnik jest unikatowy, mimo błędów, nieścisłości historycznych w odniesieniu do dzisiejszego stanu wiedzy, braku dbałości o szczegóły, estyma, jaką cieszyły się legendy, niedocenianie walorów turystycznych Podlasia. Mimo wszytko jest warte zapoznania tekst.
Cena zakupu 80 zł